KOP Maki-e Ukiyo-e Tominomori Sukeemon-Masakata LE * Sailor

Omschrijving:

Tominomori Sukeemon-Masakata was een sleutelfiguur in het historische Akō-incident, een belangrijke gebeurtenis in de Japanse geschiedenis en cultuur. Als een van de zevenenveertig rōnin nam hij deel aan de gecoördineerde aanval om hun meester, Asano Naganori, te wreken.

Zijn rol in de beroemde vendetta, met de dood van Kira Yoshinaka  als gevolg, heeft zijn plaats in de legende verankerd. Tominomori wordt vaak herdacht in ukiyo-e houtsnede prints, met name in de werken van beroemde kunstenaars als Utagawa Kuniyoshi. Deze prenten, die het verhaal hielpen populariseren, beelden hem en zijn medesamoerai in actie af, en vangen de bushidō-idealen van loyaliteit en eer die het incident is gaan vertegenwoordigen.

Het Akō-incident, beroemd als het verhaal van de zevenenveertig rōnin, is een schoolvoorbeeld van adauchi of vendetta, in de Japanse geschiedenis. Deze gebeurtenis, die plaatsvond op 31 januari 1703, wordt genoemd als een van de drie grote verhalen van wraak.

Het verhaal draait om een groep samoerai zonder Lord, die hun meester wilden wreken, Asano Naganori, de daimyō van het Akō-domein. Asano werd gedwongen om seppuku (rituele zelfmoord) te plegen nadat hij Kira Yoshinaka, een machtige ceremoniële ambtenaar, had aangevallen tijdens een incident in Edo Castle. Na Asano's dood en de inbeslagname van zijn domein, werden zijn vazallen aan hun lot overgelaten en werden ze rōnin.

Meer dan een jaar lang planden de vazallen hun wraak met nauwgezette precisie. Ze brachten Kira om en gaven ze zich vrijwillig over aan de autoriteiten. Hoewel deze daad een overtreding was van de bakufu (shogunaat) wet, verdiende de onwankelbare loyaliteit van de rōnin wijdverbreide publieke bewondering. Geconfronteerd met dit politieke dilemma, koos het shogunaat voor een genuanceerde oplossing. In plaats van de mannen als gewone criminelen te executeren, kregen de zesenveertig overlevende rōnin het eervolle recht om seppuku te plegen, waardoor ze in waardigheid konden sterven.

Dit waargebeurde verhaal is een culturele hoeksteen geworden, die de kernthema's van bushidō symboliseert: loyaliteit, opoffering en eer. De populariteit ervan, die enorm toenam tijdens het Meiji-tijdperk, heeft geholpen om het verhaal te verankeren in de Japanse nationale identiteit en erfgoed.